Psychoterapeuta Psycholog Seksuolog Kraków, Katowice: najczęściej zadawane pytania (FAQ)
Umiejętność rozpoznania różnic między psychologiem, psychiatrą oraz psychoterapeutą może pomóc w dokonaniu właściwego wyboru.
Psycholog
to osoba, która ukończyła studia magisterskie na kierunku psychologia. Psycholog Zajmuje się diagnozą psychologiczną (formułowaną na podstawie wywiadu z badaną osobą i testów psychologicznych), orzekaniem i opiniowaniem, poradnictwem i udzielaniem pomocy psychologicznej np. w sytuacjach kryzysowych – utraty bliskiej osoby, rozwodu, choroby.
Psychiatra
to lekarz medycyny, który ukończył studia oraz specjalizację z psychiatrii. Jego praca polega na leczeniu zaburzeń czy chorób psychicznych z zastosowaniem farmakoterapii. Ma uprawnienia do wystawiania recept, zwolnień lekarskich oraz skierowań do szpitala.
Psychoterapeuta
to osoba, która poza studiami wyższymi, ukończyła specjalistyczne studia lub kurs psychoterapii. Odbyła własną terapię szkoleniową oraz poddaje swoją pracę superwizji. Zwykle psychoterapeuta to jednocześnie psycholog lub psychiatra. Psychoterapia polega na prowadzeniu z pacjentem dialogu, którego celem jest leczenie problemów psychicznych, usunięcie objawów i ich przyczyn. Psychoterapeuci pracują w poradniach zdrowia psychicznego, szpitalach psychiatrycznych oraz w prywatnych gabinetach.
Poradnictwo psychologiczne (ang. counseling) jest oddziaływaniem doraźnym, krótkoterminowym (kilka do kilkunastu spotkań). Pozwala rozeznać się w trudnej sytuacji osoby poszukującej pomocy, nabyć nowe umiejętności. Obejmuje szeroki zakres oddziaływań psychologicznych m.in. pomoc w rozwiązywaniu kryzysów i sytuacji traumatycznych. Poradnictwo można podzielić na kilka etapów: diagnoza problemu, rozpoznanie czynników podtrzymujących problem, wypracowanie nowych sposobów rozwiązania trudności.
Psychoterapia jest leczeniem zaburzeń natury psychicznej – m.in. lękowych, osobowości – za pomocą dialogu terapeutycznego i metod psychologicznych. Obejmuje cykl spotkań pacjenta z psychoterapeutą. Ma za zadanie lepsze poznanie siebie, zrozumienie motywacji swojego działania. Wspiera rozwój osobisty i sprzyja zwiększeniu potencjału osobowościowego. Poprawia zdolność radzenia sobie w obszarze, który jest powodem poszukiwania pomocy i podjęcia psychoterapii (m.in. w relacjach z innymi, w sposobach reagowania emocjonalnego, przeżywania i postrzegania siebie samego).
3. Dlaczego analizuje się przeszłość w psychoterapii?
Przyczyny zaburzeń, problemów psychicznych związane są zwykle z doświadczeniami w przeszłości. Analiza przeszłości pozwala na poznanie wzorców działania w teraźniejszości, co umożliwia pozytywną zmianę.
Terapeuta nie udziała rad, nie pociesza. Celem terapii jest wzmocnienie autonomii pacjenta i zdolności samodzielnej refleksji odnośnie siebie i relacji z innymi osobami, co służy wspieraniu rozwoju i pozytywnych zmian.
Psychoterapia to proces uczenia się samego siebie. Zatem wiąże się z indywidualnym procesem poznawczym. Może trwać kilka miesięcy czy lat. Kończy się osiągnięciem pozytywnej zmiany i celów terapeutycznych.
Każdy Psycholog, psychoterapeuta jest zobowiązany do przestrzegania Kodeksu Etyki Zawodowej, a w tym zasady poufności i tajemnicy zawodowej.