Zaburzenia lękowe – leczenie i terapia w Krakowie i Katowicach
Zaburzenia lękowe, nazywane również nerwicami, to coraz częściej pojawiający się problem. Ok. 10% społeczeństwa cierpi na tego rodzaju zaburzenia o mniejszym lub większym stopniu intensywności.
Zapraszamy do przeczytania naszych treści, które pomogą lepiej poznać to zagadnienie. Opisujemy przyczyny, terapię oraz przedstawiamy inne informacje by wspomóc Państwa w drodze ku zdrowiu.
Jakie są przyczyny zaburzeń?
Pytania zadawane na początku terapii to: Skąd u mnie wzięła się nerwica? Dlaczego znajomi nie mają tego typu dolegliwości, a ja mam? Z czego wynika ta różnica?
W rozwoju zaburzeń nerwicowych ważną rolę odgrywają czynniki psychologiczne. Przyczyny ich powstawania można wyjaśniać opierając się na modelu biopsychospołecznym. Uwzględnia on (poza psychologicznymi) także czynniki: biologiczne, środowiskowe, społeczno – kulturowe.
Zaburzenie kształtuje się w procesie uczenia się, poznawania, indywidualnego doświadczania rzeczywistości. Część problemów jest dziedziczona. Jeśli mamy w rodzinie osoby chore, to istnieje ryzyko, że również nas dotknie zaburzenie.
Osoby ze zaburzeniami lękowymi interpretują rzeczywistość w sposób katastroficzny, unikają ryzyka, dążą do pełnej kontroli, wiele czasu zamartwiają się i poszukują rozwiązań dla potencjalnych tragedii.
Jak rozpoznać zaburzenia lękowe, jakie są objawy?
Lęk staje się zaburzeniem, kiedy znacznie ogranicza funkcjonowanie. Istnieje duża różnorodność objawów zaburzeń lękowych. Do najbardziej rozpowszechnionych należą:
Fobia społeczna
Pojawia się lęk wobec sytuacji społecznej ekspozycji, w małej grupie osób – na przykład lęk przed wystąpieniami publicznymi, przed przebywaniem w obecności osób przeciwnej płci. Pacjent może się obawiać oceny, ośmieszenia, tego, że nie będzie w stanie niczego powiedzieć, albo też że to co powie, będzie niemądre czy nieatrakcyjne. Często pojawia się również obawa przed utratą kontroli nad sobą i objawy somatyczne, m.in.: uczucie braku tchu, czerwienienie się, drżenie rąk, przyspieszone bicie serca. Samo wyobrażenie sobie takiej sytuacji może wywoływać silny lęk.
Fobie specyficzne
Związane są z występowaniem uporczywego i silnego lęku przed konkretną sytuacją, przedmiotem lub czynnikiem, który nie jest niebezpieczny, nie stanowi realnego zagrożenia. W kontakcie z przedmiotem fobii organizm reaguje przygotowaniem do walki lub ucieczki. Znane są m.in.: klaustrofobia, agorafobia, zoofobia, hemofobia, akrofobia, patofobia, awiatofobia. Fobia staje się problemem kiedy przymus unikania przedmiotu fobii znacznie utrudnia funkcjonowanie.
Zespół lęku panicznego
Nawracające, niespodziewane, bez uchwytnej przyczyny, nagłe napady intensywnego lęku. Objawy: palpitacje serca, duszność, przyspieszony oddech, drżenie, uczucie braku tchu, dławienia się, drętwienia, myślenie „zaraz umrę”, „upadnę”, „jakbym nie był sobą”” (depersonalizacja), lęk przed utratą kontroli np. zmysłów i inne.
Zespół lęku uogólnionego
Cechuje się występowaniem ciągłego niepokoju, zamartwianiem się, blokadą działania z obawy przed podejmowaniem ryzyka, często z towarzyszącym napięciem mięśni, drażliwością, zaburzeniami snu.
Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (inaczej: nerwica natręctw)
Charakterystyczne jest występowanie nawracających, natrętnych myśli (obsesje) i/lub czynności (kompulsje), które trudno powstrzymać.
Zaburzenia występujące pod postacią somatyczną (zaburzenia somatoformiczne)
Cechą charakterystyczną są objawy somatyczne, które mają podłoże psychiczne. Zalicza się do nich m.in.: zaburzenia hipochondryczne (lęk o zdrowie) i uporczywe bóle psychogenne.
Zespół stresu pourazowego
Występuje wskutek silnego stresu, zdarzenia traumatycznego. Jeśli w swoim życiu przeżyliśmy wypadek samochodowy, gwałt, nagłą śmierć i wspomnienie tego wydarzenia powraca w snach czy myślach powodując stany lękowe, to mamy do czynienia z zespołem stresu pourazowego.